نقش دلسوزی به خود و حس انسجام و آمیختگی فکر- عمل در پیش بینی بهزیستی روان شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روانشناختی جانبازان مبتلا به ptsd براساس متغیرهای شخصیتی دلسوزی به خود و حس انسجام و آمیختگی فکر-عمل انجام شد. ابزار و روش ها: این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه جانبازان با تشخیص ptsd بودند که در سال 1395 در بیمارستان روانپزشکی ایثار اردبیل بستری و تحت درمان هستند (120n=). با توجه به پایین بودن حجم جامعه، تمام جانبازان مبتلا به ptsd به عنوان نمونه دردسترس انتخاب و به پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، مقیاس دلسوزی به خود (نف، 2003) ، مقیاس حس انسجام (آنتونووسکی، 1987) و مقیاس تجدید نظر شده آمیختگی فکر-عمل (شفران و همکاران، 1996) پاسخ دادند. تشخیص ptsd بر مبنای نظر روانپزشک و تأیید آن به وسیله مصاحبه تشخیصی ساختاریافته براساس dsm- iv-tr انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان و از طریق نرم افزار آماری spss مورد تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دلسوزی به خود و حس انسجام با بهزیستی روانشناختی جانبازان مبتلا به ptsd همبستگی مثبت معناداری وجود دارد و بین آمیختگی فکر-عمل با بهزیستی روانشناختی جانبازان مبتلا به ptsd همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که حس انسجام، دلسوزی به خود و آمیختگی فکر-عمل می توانند بهزیستی روانشناختی جانبازان مبتلا به  ptsdرا به طور معناداری پیش بینی کنند. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش از اهمیت متغیرهای دلسوزی به خود و حس انسجام و آمیختگی فکر-عمل در پیش بینی بهزیستی روانشناختی جانبازان مبتلا به ptsd حمایت می کند.